Geboren in de adel van de robe, trad Paul Scarron in 1629 in de orden. Hij woonde van 1632 tot 1640 in Le Mans, in de entourage van bisschop Charles de Beaumanoir en bezocht de provinciale salons. In 1638 kreeg hij een ziekte (waarschijnlijk ankyloserende spondylitis) die uiteindelijk zijn benen, ruggengraat en nek verlamde. Gedraaid in een Z-vorm, met zijn knieën in zijn buik, zijn hoofd gebogen over zijn schouder en niet in staat om recht te komen, zijn armen onbeweeglijk tot aan de pols, kon Scarron zich alleen nog verplaatsen in een rolstoel. Hij nam grote hoeveelheden opium, die zijn pijn niet noemenswaardig verlichtten. In 1643 begon hij zijn eerste werken te schrijven. Zijn bekendste werk is "De komische roman". In 1643 zorgde zijn "Recueil de quelques vers burlesques" (Verzameling van enkele burleske verzen) voor een immense mode. Scarron vertegenwoordigt het burleske genre in de 17e eeuwse komedie.