Benjamin was marskramer en verdiende zijn brood met de verkoop van bepaalde voorwerpen van dorp tot dorp: draden, veters, naalden, zeep, doeken, schorten, wol. Wat zijn handicap betreft, hij loopt met een schokkerige tred sinds zijn hersenvliesontsteking en lijdt aan een mentale handicap waarvan hij zich bewust is. In het begin van de jaren zestig ontdekte hij het tekenen. Maar op 60-jarige leeftijd staakt hij alle beroepsactiviteiten om zich volledig te wijden aan tekenen en zingen; wandelingen en religieuze diensten zijn zijn enige uitstapjes. Benjamin Bonjour maakt talrijke tekeningen en werkt voornamelijk met kleurpotloden, stiften en krijt. De thema's van zijn creaties weerspiegelen zijn alledaagse wereld: bloemrijke landschappen, kerken. Pas een jaar voor zijn dood organiseert zijn stad een kleine tentoonstelling voor hem. Dit was de enige officiële lokale erkenning van zijn werk.