Een handicap hebben of een gehandicapte persoon zijn… een existentiële vraag??? In elke tijdsperk hebben mensen er nood aan gehad om te rationaliseren, te classificeren… We zullen handicaps aangeschouwen volgens twee verschillende visies: de medicale visie en de sociale visie. De medicale visie van handicaps is gebaseerd op tekortkomingen, het is gebaseerd op “dit heb je niet… of niet meer”. Volgens deze visie wordt er een strikte classificatie van de verschillende soorten handicaps voorgesteld. Maar laten we voorzichtig zijn, laten we niet in de volgende valstrik trappen: de classificatie van mensen… We hebben een voorkeur voor de sociale visie, die de persoon met een handicap beschrijft volgens zijn/haar leefomgeving. Deze visie legt de nadruk op de verantwoordelijkheid die iedereen draagt om technische en psychologische barrières te respecteren zodat een werkelijke toegang tot autonomie mogelijk kan zijn. Een nieuwe classificatiemethode, die ontwikkeld is door de World Health Organization,  zet de nadruk op de rol die de maatschappij speelt bij het ontstaan van nieuwe handicaps. Al dan niet een “handicapper” (met andere woorden, iemand die handicaps vergemakkelijkt) zijn, dat is een keuze die uiteindelijk gemaakt moet worden. Misschien wordt de persoon die vandaag een handicapper is morgen wel… een betaler!