Vanaf 1952 geïnterneerd in een psychiatrisch ziekenhuis in Aversa, werd Vincenzo opgemerkt door de Italiaanse regisseur Pippo Delbono, die in 1952 een theaterworkshop kwam organiseren. "Hij had iets liefs en poëtisch. Een tederheid... iets zeldzaams."

Delbono neemt hem aan en maakt hem tot zijn favoriete acteur en plaatst hem in het hart van al zijn producties.