Enya heeft moeten strijden om haar protheses te verkrijgen. Ze kreeg te horen: "Je bent zonder hande
Enya werd geboren zonder hand en met een misvormd voetje dat later geamputeerd moest worden. Vanaf een zeer jonge leeftijd leerde ze omgaan met protheses.
Op school werd Enya's handicap door iedereen als normaal beschouwd. Het hoorde gewoon bij haar. "Ik zag mezelf niet anders dan anderen, en mijn klasgenoten ook niet," zegt ze. Maar toen ze naar het vmbo ging, begonnen de problemen. Mensen staarden haar na, fluisterden achter haar rug en verspreidden allerlei verhalen, zoals dat ze haar hand had verloren bij een vuurwerkongeluk. De tienerjaren zijn vaak al een uitdagende periode, en het hebben van een handicap kan snel leiden tot onzekerheid die jarenlang kan aanhouden. Enya vertelt verder: "Uiteindelijk stapte er een jongen op me af om te vragen hoe het nou zat."
Enya heeft vier protheses, waaronder een handprothese, een loopprothese met enkelfunctie, een sportprothese en een 'blade'. "Een aantal van deze protheses werd niet vergoed. Ik heb behoorlijk moeten vechten om mijn handprothese vergoed te krijgen," legt ze uit. Haar handprothese ziet er geavanceerd uit en heeft verschillende functies. "Het heeft me drie jaar gekost. Ze zeiden: 'Je bent zonder hand geboren, dus heb je er toch al mee leren leven?' Ongelooflijk."
Ze heeft de bijnaam 'Bionic Pippi', vanwege haar rode haar en protheses. Deze naam rechtvaardigt ze met haar verbazingwekkende prestaties op de piste tijdens het snowboarden. Maar tijdens een snowboardtoernooi in Canada brak ze het dijbeen van haar gezonde been. "Volledig doormidden. Dus genezen en revalideren. Alles weer opnieuw leren. Vier maanden lang. Een uitdagende periode voor zo'n sportieve persoon als ik. Ik ben er nu wel even klaar mee!"
Een solide basis voor de acceptatie van een handicap is van groot belang, en Enya heeft die gevonden bij haar vriend, met wie ze nu al 2 jaar gelukkig is. "Ik heb voor hem een paar relaties gehad, en als ik daaraan terugdenk, voelde ik me soms wat ongemakkelijk. Bijvoorbeeld op het moment dat je je voor het eerst uitkleedt en je been 'afdoet'. Dat was soms lastig. Maar bij mijn huidige vriend is het totaal geen probleem. Hij accepteert me zoals ik ben. 'Het hoort bij jou, en ik ken je niet anders,' zegt hij. En dat bevestigt voor mij weer dat ik er mag zijn. Punt."
Voor meer informatie klik hier