Maria Blanchard was een gebochelde. Haar fysieke verschijning was een bron van complexen in een samenleving die niet openstond voor verschillen. Haar fysieke eigenaardigheid zou verband houden met een val van haar moeder.

In 1909 kreeg Blanchard een beurs om haar opleiding in Parijs voort te zetten. Aan de Academie Vitti gaven haar leraren, die dicht bij het fauvisme stonden, haar een voorliefde voor felle kleuren. Ze reisde naar België en Engeland met twee grote schildervrienden: het echtpaar Diego Rivera en Angelina Beloff.

De Eerste Wereldoorlog dwong haar een tijdje terug te keren naar Spanje, waar ze enkele maanden les gaf. In Madrid deelde ze een atelier met Rivera.

Het was in Parijs dat zij de kubistische esthetiek op originele wijze ontwikkelde en de menselijke figuur een ongebruikelijke plaats gaf in het klassieke kubisme. Ze wordt beschouwd als een grande dame van het kubisme.