Om ervoor te zorgen dat het gebouw voor iedereen toegankelijk is, worden obstakels in het gebouw vermeden. Indien dit niet mogelijk is, is het van essentieel belang gevaren te voorkomen om de veiligheid van mensen te waarborgen.

►VOOR WIE...
Voor iedereen, maar vooral voor visueel gehandicapten die slecht ter been zijn.

►WAAROM...

Visueel gehandicapten kunnen obstakels (trappen, uitstekende voorwerpen, glazen wanden, enz.) op het pad niet of moeilijk waarnemen.
Als gevaren niet zijn aangegeven, lopen zij dus het risico zich eraan te stoten, zich te verwonden of zelfs te vallen.

Mensen die moeilijk ter been zijn, vinden het moeilijk om een niveauverschil over te steken als er geen speciale voorzieningen zijn (leuningen enz.). Zij kunnen anders hun evenwicht verliezen of zelfs vallen.

►COMMENT...
1. Door te zorgen voor voldoende vrije doorgang, d.w.z. meer dan 2,20 m.

Wanneer dit technisch niet mogelijk is (ruimten onder het dak of onder een trap), zorg dan voor een visueel contrast, tactiele veiligheid (bescherming) van de elementen of de ruimte met een hoogte < 2,20 m.

2. Door beglaasde oppervlakken, vooral deuren, op verschillende hoogten van contrasterende markeringen te voorzien.

3. Door trappen en hellingen uit te rusten met leuningen, en bordessen en balkons met leuningen.

4. Door trappen visueel en tactiel veilig te maken: aanwezigheid van contrasterende trapneuzen en bordessen, alsmede straatstenen aan de boven- en onderkant daarvan.

5. 5. Het plaatsen van hangende voorwerpen op het pad vermijden, maar liever in nissen. Indien dit niet mogelijk is, zorgen voor visueel contrast en verlenging van de zijranden van elk voorwerp dat meer dan 20 cm van de muur en meer dan 30 cm van de vloer uitsteekt, zodat het met een wandelstok kan worden waargenomen.

6. Zorgen voor doeltreffende verlichting in gevarenzones (trappen).

7. Door laag puntmeubilair zoals paaltjes veilig te maken: minimale hoogte > 1 m, geen scherpe randen en visueel contrast.