In dit werk bestuderen we, in het kader van de Theorie van Gezamenlijke Actie in Didactiek (TACD), een coöperatieve techniek in een instelling en dienst van hulp door werk (ESAT) van de medisch-sociale sector. Als de professionals en de onderzoeker het collectief vormen, maakte de progressieve deelname van de werknemers (mensen met een handicap) aan het collectieve onderzoek het mogelijk om concreet in te schatten wat het gezamenlijke werk in een inclusief perspectief zou kunnen zijn. Door na te denken over hoe situaties toegankelijk kunnen worden gemaakt, kon iedereen door de betrokkenheid van allen vertrouwd raken met de problemen van de praktijk en de problemen ervan. Geleidelijk aan wordt het collectief een coöperatieve ingenieursgroep met een eigen denkstijl. Daarbij wordt, in een iteratieve dynamiek van onderzoek, de perceptie en conceptualisering van eenieder getransformeerd.