Julia Boivin, een dertigjarige consultant en trainer met cerebrale parese die in Lyon woont, zet zich dagelijks in om het concept van zelfbeschikking op het gebied van handicaps te promoten. Ze stelt vragen bij de beslissingen die worden genomen namens mensen met een handicap en daagt het idee uit dat bepaalde zorg noodzakelijkerwijs gunstig is zonder rekening te houden met hun voorkeuren.

Als spreker, consultant en trainer op het gebied van inclusie streeft Julia Boivin ernaar het concept van 'autodé' (zelfbeschikking) te verspreiden. Ze merkt echter dat nog niet iedereen bekend is met het onderwerp.

 

Ze legt uit dat zelfbeschikking niet beperkt is tot het vermogen om keuzes te maken over iemands ondersteuning. Het omvat ook de moeilijkheid om keuzes te maken als je jezelf niet goed kent, je omgeving niet kent of je niet legitiem genoeg voelt om beslissingen te nemen.

Om zelfbeschikking te bereiken, is het essentieel om te werken aan vier dimensies van ondersteuning: autonomie (het vermogen om keuzes te maken en ernaar te handelen), empowerment (het gevoel hebben dat je legitiem genoeg bent om controle te hebben over je leven), zelfregulatie (het vermogen om je omgeving en persoonlijke mogelijkheden te analyseren) en zelfevaluatie (het kennen van je sterke kanten).

Dit betekent dat je gevestigde gewoonten en praktijken moet doorbreken. Julia wijst erop dat professionals niet altijd getraind zijn om dit te doen, maar dat zelfbeschikking gebaseerd is op vertrouwen in individuen en hen vragen hoe ze ondersteund willen worden. Ze benadrukt echter dat dit altijd binnen een afgebakend kader moet gebeuren.

 

Als trainer heeft Julia Boivin de afgelopen twee jaar deelgenomen aan een trainingsprogramma voor gebruiksexperts, in samenwerking met Paralysie Cérébrale France. Het doel is om de vaardigheden te verbeteren van mensen die in verzorgingshuizen (Fam) of gespecialiseerde tehuizen (Mas) wonen, zodat ze een actieve rol kunnen spelen in hun ondersteuning en kunnen bijdragen aan de opleiding van toekomstige gezondheids- en medisch-sociale professionals.

Ze waakt er echter voor om van zelfbeschikking een nieuw gebod te maken. Ze moedigt mensen aan om anekdotes uit hun persoonlijke ervaring te delen, omdat ze waardeert dat individuele verhalen kunnen resoneren met collectieve ervaringen.